Szlak „ZajAi??cy”

opracował: Jan Bogucki
aktualizacja: / styczeń 2015/ Mariusz

Fotoreportaże ze szlaku  w galerii w zakładce galeria Oddziału
Sopocki Szlak Spacerowy „Zajęcy” cz I – Sopot Kamienny Potok do Gołębiewa – Kliknij !
Sopocki Szlak Spacerowy „Zajęcy” cz II – Sopot Wyścigi Konne do Gołębiewa – Kliknij !

W terenie oznaczony kolorem czerwonym na  żółtym tle. 

Przebieg szlaku: Przystanek SKM Sopot Kamienny Potok, Rezerwat Przyrody „Łęg nad Sweliną”, Dolina Długi Grunt, Droga Nadleśniczych – Stawowie, Sopot Wyścigi pętla trolejbusowa.

Charakterystyka szlaku: szlak pieszy, łatwy dostępny o każdej porze roku nadaje się do spacerów Nordic Walking.

Wędrówkę rozpoczynamy na węźle szlaków opodal przystanku SKM Sopot Kamienny Potok, aby drogą wzdłuż torów kolejowych, a następnie obrzeżem dzielnicy dotrzeć do Potoku Granicznego – Sweliny.  Idąc wzdłuż potoku, przemieszczamy się granicą  rezerwatu przyrody „Łęg nad Sweliną”. Potok ten w czasie Wolnego Miasta Gdańska był granicą z Polską, a i dziś stanowi granicę między Sopotem a Gdynią. Rezerwat przyrody „Łęg nad Swelinią”  – leśny rezerwat przyrody o powierzchni 13,4 ha utworzony rozporządzeniem nr 11/2005 Wojewody Pomorskiego z dnia 20 czerwca 2005.
Rezerwat przyrody „Łęg nad Swelinią” Obejmuje lesiste dno źródliskowego odcinka doliny Swelini, położone w strefie krawędziowej wysoczyzny Pojezierza Kaszubskiego. Chroni dobrze zachowane lasy łęgowe i grądowe oraz półnaturalne śródleśne łąki. Drzewostan dominującego powierzchniowo łęgu jesionowo-olszowego buduje prawie wyłącznie olcha czarna. Mniejszą część powierzchni zajmuje grąd pomorski, o drzewostanie złożonym głównie z grabu pospolitego, dębu szypułkowego i olchy czarnej. Łąki zajmują kilkanaście procent powierzchni rezerwatu.

Stwierdzono tu ponad 205 gatunków roślin naczyniowych. Siedem z nich podlega ochronie częściowej (kruszczyk szerokolistny, kukułka krwista, kukułka plamista, kukułka szerokolistna, listera jajowata, wawrzynek wilczełyko). Niektóre obecne tu gatunki wymienione są na liście ginących i zagrożonych roślin naczyniowych Pomorza Zachodniego, m.in. czerniec gronkowy, fiołek przedziwny, manna gajowa, olsza szara, szczaw gajowy i kukułka plamista.
Z rzadkich ptaków często widuje się tu dzięcioła czarnego i pliszkę górską. W Swelini zaobserwowano rzadkiego płazińca, wypławka alpejskiego, którego obecność dobrze świadczy o czystości wód.

W tym miejscu warto posłuchać legend związanych z takimi tworami przyrody jak przedstawiona na zjęciu „Odrzucona”, czy „Legendy o Swelini”

Kontynuując spacer, kierujemy się w kierunku osiedla Brodwino, usytuowanego w Dolinie Kamiennego Potoku. Przekraczamy mostek na Kamiennym Potoku i ulicą Oskara Kolberga udajemy się w górę doliny. U wejścia na teren ujęcia wody spoczywa wielki głaz – z napisu na nim zachowały się daty „1922-1926″, w głębi widać budynek odbiegający stylem od sąsiadujących wieżowców i bloków. Po przecięciu ul. Malczewskiego skręcamy w prawo i ścieżką towarzyszącą ulicy zmierzamy w kierunku zachodnim. Ścieżka wprowadza nas w niewielki wąwóz, a gdy z prawej pojawia się siodło, wchodzimy na grzbiet i idziemy nim w górę. Z kulminacji skręcamy w prawo i stromą ścieżką schodzimy w dół. Przecinamy „niebieski” szlak turystyczny (Sopot Kamienny Potok – Kartuzy) i skręcamy w lewo w Dolinę Długi Grunt razem z czarnym szlakiem spacerowym.
Przy drodze, którą biegnie szlak, napotykamy głazy narzutowe oraz egzemplarze okazałych drzew, wśród których wyróżnia się modrzew, pomnik przyrody. Dalej z prawej podmokły teren, a przy drodze okazałe sosny. Napotykamy kolejny modrzew – pomnik przyrody – z tablicą informacyjną. Niebawem na skrzyżowaniu dróg skręcamy w lewo (w dole po prawej zarastające oczko wodne) i dochodzimy do styku dróg leśnych z asfaltową; w głębi, po prawej, widoczne zabudowania  Leśnictwa Gołębiewo. 

Przez około 300 m zdążamy drogą asfaltową wraz z czarnym szlakiem spacerowym po czym wchodzimy na leśną drogę, w kierunku prawo-skos, wśród młodego drzewostanu z wyraźną obecnością modrzewia. Wyprowadza nas ona do drogi na tyłach zabudowy Gręzowa (Leśnictwo Sopot).

Tu skręcamy najpierw w prawo, a następnie w prawo-skos. Drogą wśród świerków osiągamy polankę, za nią w lewo droga do leśniczówki Sopot. Zachowując dotychczasowy kierunek marszu, osiągamy drogę asfaltową (uwaga na ruch samochodowy) i skręcamy w lewo w Drogę Nadleśniczych. Szlak zmierza stąd w kierunku południowo-wschodnim i wschodnim. Niebawem z lewej pozostawiamy Borodziej, gdzie służby leśne wzniosły obiekt służący m.in. turystom.
Przy drodze widzimy okazałe świerki i daglezje oraz obszar drzewostanu daglezji przeznaczonego do pozyskiwania nasion. Na skraju tego obszaru warto zboczyć ze szlaku, by po około 60 m zobaczyć obelisk leśniczego, który zginął w trakcie wykonywania swoich obowiązków. Wracamy na nasz szlak i spotykamy szlaki turystyczne „czarny”, „niebieski” i „zielony”, by wspólnie z tym ostatnim pokonać fragment trasy. Na mijanym węźle szlaków należy zwrócić uwagę na kamienny kierunkowskaz.

Wespół z „zielonym” szlakiem skręcamy w lewo i grzbietem wzniesienia kierujemy się ku miastu. W miejscu, gdzie szlaki rozdzielają się, widać wody Zatoki Gdańskiej. Droga zaczyna opadać. Towarzyszą nam okazy różnych drzew, mrowiska. Wzrasta ilość dróg i ścieżek. Mijamy tereny na których miłośnicy ekstremalnej jazdy na rowerze wybudowali sobie leśne tory zjazdowe. Wychodzimy z Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, by dotrzeć do węzła szlaków w Sopocie Wyścigach przy pętli trolejbusowej.

 

 

Fotoreportaże ze szlaku w galerii w zakładce galeria Oddziału
Sopocki Szlak Spacerowy „Zajęcy” cz I – Sopot Kamienny Potok do Gołębiewa – Kliknij !
Sopocki Szlak Spacerowy „Zajęcy” cz II – Sopot Wyścigi Konne do Gołębiewa – Kliknij !

O PTTKu ...

PTTK zrzesza około 61 tysięcy członków. Ma ponad 260 oddziałów zrzeszających około 2500 kół i klubów oraz prawie 200 obiektów noclegowych o różnym standardzie. Baza noclegowa PTTK obejmuje ponad 20 tysięcy miejsc noclegowych w 60 domach turysty, 77 schroniskach górskich, 35 stanicach i ośrodkach turystyki wodnej, 33 ośrodkach campingowych i w 5 zajazdach. Prowadzi sieć 16 muzeów regionalnych, które są ośrodkami tradycji polskiego ruchu turystyczno-krajoznawczego. Gromadzone są w nich unikalne dokumenty i inne materiały świadczące o udziale PTTK i jego poprzedników w rozwoju działalności społecznej i kulturowej w Polsce. Jest wydawcą map, folderów i przewodników. Ponadto w całym kraju posiada biblioteki i Regionalne Pracownie Krajoznawcze.